Γράφει ο Δημήτρης Περδίκης
Είμαστε στο 1806, ο Ναπολέων Βοναπάρτης νικάει κατά
κράτος τους στρατούς τριών αυτοκρατοριών, της Πρωσίας, της Αυστρουγγαρίας και της
Ρωσίας. Κυνηγώντας τον Ρωσικό στρατό που υποχωρεί, φθάνει στην Βαρσοβία. Η
Πολωνία ήταν ήδη διαμελισμένη στα τρία με από ένα κομμάτι της να το κατέχουν οι
τρεις ηττημένες από τον Ναπολέοντα αυτοκρατορίες. Έτσι χιλιάδες Πολωνοί ξεχύνονται
στους δρόμους και υποδέχονται τον μεγάλο Κορσικανό σαν ήρωα και ελευθερωτή.
Στο ανάκτορο του κόμητα Ποτόσκι δίνεται
μεγάλος χορός προς τιμή του Ναπολέοντα με όλη την πολωνική αριστοκρατία παρούσα.
Ο Βοναπάρτης εντυπωσιάζεται από την ομορφιά της 20χρονης κόμισσας Μαρίας Βαλέβσκα.
και την φλερτάρει επίμονα,
μπροστά στα μάτια του γέροντα συζύγου της κόμητα Αθανασίου Βαλέβσκι, ο οποίος είχε
τα τετραπλάσια χρόνια από την νεαρή σύζυγό του. Οι Πολωνοί, αξιωματούχοι και
ευγενείς πιάνουν τον κόμη και του ζητούν για την σωτηρία της πατρίδας να συναινέσει
σε αυτό που βλέπει μπροστά του να εξελίσσεται.
Πράγματι, η νεαρή κόμισσα Βαλέβσκα γίνεται
αχώριστο κομμάτι της ζωής του Ναπολέοντα. Τον ακολουθεί παντού, σε πεδία μαχών,
στην Βιέννη, στο Παρίσι. Καρπός του έρωτά τους, ένας γιος τον οποίο ο απατημένος
κόμης Βαλέβσκι αποδέχεται ως δικό του παιδί.
Γεννιέται όμως και κάτι άλλο, το Μεγάλο
Δουκάτο της Πολωνίας, που όμως θα επιβιώσει μόλις οκτώ χρόνια. Με την ήττα του
Ναπολέοντα και το συνέδριο της Βιέννης που ακολούθησε το 1815, η Πολωνία και πάλι
διαμελίζεται ανάμεσα στις τρεις αυτοκρατορίες που και προηγουμένως την κατείχαν.
Η Μαρία Βαλέβσκα, παρατημένη από τον
Βοναπάρτη ήδη από το 1812, πέθανε το 1817 στο Παρίσι και ετάφη στην ιδιαίτερη
πατρίδα της. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης έφυγε από την ζωή το 1821 εξόριστος στο νησί
της Αγίας Ελένης, στον νότιο Ατλαντικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου