Ο ΒΡΕΤΑΝΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

      Ο εικονιζόμενος στο γραμματόσημο είναι ο Βρετανός δημοσιογράφος Τζέημς Ντέηβιντ Μπάουτσερ (James David Bourchier). Μία θρυλική μορφή των τελών του 19^ου αιώνα και των αρχών του 20^ου. Η επίσημη ιδιότητά του ήταν: ανταποκριτής των Τάιμς του Λονδίνου, όμως όσα κατόρθωσε υπερβαίνουν κατά πολύ τα όσα ένας δημοσιογράφος επιτελεί.

      Ο Μπάουτσερ γεννήθηκε στο Λίμερικ της Ιρλανδίας στις 18 Δεκεμβρίου 1850 και πέθανε στην Σόφια της Βουλγαρίας το 1920. Έλαβε εξαιρετική μόρφωση στο πανεπιστήμιο του Ήτον και το 1888 έφθασε στα Βαλκάνια. Η πρώτη υπόθεση που ασχολήθηκε ήταν μία αγροτική εξέγερση στην Ρουμανία και η σκληρότατη αντιμετώπισή της από την ρουμανική κυβέρνηση.

      Με έδρα την Σόφια γυρίζει όλα τα Βαλκάνια. Δεν υπάρχει σημείο αναταραχής που δεν έδωσε το παρόν, όχι μόνο καταγράφοντας τα γεγονότα αλλά και δίνοντας λύση σε αυτά. Κινείται πολλές φορές υπεράνω κυβερνήσεων και οι ενέργειές του έχουν ως γνώμονα τα βρετανικά συμφέροντα, όχι όμως πάντα.

      Την άνοιξη του 1896 βρίσκεται στην Αθήνα όπου τελούνται οι 1^οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες. Στην συνέχεια μεταβαίνει στην Κρήτη όπου έχει ξεσπάσει η επανάσταση. Κατορθώνει να δώσει αυτός την λύση της Κρητικής Πολιτείας με Έλληνα πρίγκηπα ως αρμοστή και την δραχμή ως νόμισμα. Συνδέεται με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και είναι αυτός που του προτείνει να αναλάβει την πρωθυπουργία της Ελλάδας. Όταν ο Βενιζέλος φθάνει στην Αθήνα στο μπαλκόνι από όπου εκφωνεί τον λόγο του, μαζί με τον Βενιζέλο υπάρχει εκεί και ο Μπάουτσερ.

         Μετά τον Μακεδονικό αγώνα οι σχέσεις Ελλάδας - Βουλγαρίας είναι εξαιρετικά οξυμμένες. Ο Μπάουτσερ εργάζεται για την εξομάλυνση των σχέσεων ώστε οι βαλκανικοί λαοί να μπορέσουν να προχωρήσουν ενωμένοι στον πόλεμο κατά της Τουρκίας. Στην Σόφια ορίζεται βασιλικός σύμβουλος του Φερδινάνδου. Διοργανώνει επισκέψεις προσωπικοτήτων από την Σόφια στην Αθήνα και αντίστροφα, ώστε να σπάσει ο πάγος στις σχέσεις των δυο χωρών.

            Το 1913 βρίσκεται στην Βόρειο Ήπειρο με την διεθνή επιτροπή χάραξης των ελληνοαλβανικών συνόρων. Σε κάποιο χωριό που οι «μεγάλοι» προορίζουν να δοθεί στην Αλβανία τους πλησιάζει ομάδα παιδιών που φωνάζει συνθήματα υπέρ της Ελλάδας. «Τα παιδιά αυτά μιλάνε ελληνικά!» γυρίζει και λέει στα μέλη της επιτροπής. «Άμα τους δώσεις λίγους παράδες σου φωνάζουν ότι θέλεις και σε όποια γλώσσα θέλεις» του απαντάει ο εκπρόσωπος της Αυστρίας.

              Το 1914 βρίσκεται στην Σόφια προσπαθώντας να πείσει την κυβέρνηση, η Βουλγαρία να μην συστρατευθεί με τις Κεντρικές Δυνάμεις. Τηλεγραφεί συνεχώς στο Λονδίνο πως οι Βούλγαροι είναι πιστοί φίλοι της Βρετανίας και πως δεν θα πάνε με το αντίπαλο στρατόπεδο. Όμως η παραχώρηση από την Τουρκία προς την Βουλγαρία του σαντζακίου του Καραγάτς γέρνει την πλάστιγγα και η Βουλγαρία συμμαχεί με τις Κεντρικές Δυνάμεις.

Με την λήξη του πολέμου γυρίζει στην Σόφια και στην συνέχεια μεταβαίνει στο Παρίσι όπου στην διάσκεψη προσπαθεί να στηρίξει, όμως μάταια, τις Βουλγαρικές θέσεις.

Πέθανε στην Σόφια στις 30 Δεκεμβρίου 1920. Θάβεται με μεγάλες τιμές στο μοναστήρι της Ρίλας, σύμφωνα με την επιθυμία του. Η Βουλγαρία εκδίδει μία σειρά 9 γραμματοσήμων, μεταξύ αυτών και το εικονιζόμενο, προς τιμή του.

Η κορυφή του όρους Ρίλα ονομάζεται κορυφή Μπάουτσερ. Ακόμα μια λεωφόρος της Σόφιας και οδοί σε άλλες βουλγαρικές πόλεις φέρουν το όνομά του. Επίσης το όνομά του φέρει και ένας σταθμός του μετρό της Σόφιας.

Στην Ελλάδα το όνομά του, κάποτε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες, έχει ξεχαστεί τελείως.

Δημήτρης Περδίκης