Ο στρατηγός Κορτσύνσκι να αποσυρθεί

    Την 4^η Ιουνίου 1989 στην Πολωνία το κομμουνιστικό καθεστώς του στρατηγού Γιαρουζέλσκι ήταν ήδη παρελθόν. Αφού διαπραγματεύτηκαν και πέτυχαν την ασυλία και την ατιμωρησία τους, οι κομμουνιστές παρέδωσαν με ειρηνικό τρόπο την εξουσία. Σε όλη την ανατολική Ευρώπη οι κομμουνιστικές κυβερνήσεις έπεφταν η μία μετά την άλλη και το τέλος μίας ολόκληρης εποχής ήλθε ραγδαία και αναπόφευκτα. Τότε ανέλαβε τα ινία της χώρας η πρώτη μετακομμουνιστική κυβέρνηση του Ταντέους Μαζοβιέτσκι.

     Ήταν ήδη προγραμματισμένο από την προηγούμενη ηγεσία και έτσι μετά από λίγες μέρες τα Πολωνικά Ταχυδρομεία, σύμφωνα με τις οδηγίες που είχαν, έθεσαν στην κυκλοφορία ένα γραμματόσημο προς τιμή του Στρατηγού Γκζέγκοζ Κορτσύνσκι.

     Λίγη ώρα είχε περάσει που το γραμματόσημο είχε κυκλοφορήσει, το τηλέφωνο χτύπησε και από την άλλη άκρη της γραμμής δόθηκε η διαταγή του αρμόδιου υπουργού «Ο στρατηγός Κορτσύνσκι να αποσυρθεί αμέσως». Αμέσως όλα τα γραμματόσημα αποσύρθηκαν από τα ταχυδρομικά γραφεία και καταστράφηκαν. Κάποια λίγα όμως είχαν ήδη προλάβει να πουληθούν

     Ας δούμε λοιπόν ποιος ήταν ο στρατηγός Κορτσύνσκι που ήθελε το προηγούμενο καθεστώς να τον τιμήσει και γιατί η αντίδραση της νέας κυβέρνησης ήταν τόσο άμεση.

     Ο Γκζέγκοζ Κορτσύνσκι γεννήθηκε το 1915 σε ένα ασήμαντο χωριό της Πολωνίας. Κομμουνιστής έγινε σε νεαρή ηλικία και έφτασε στην Ισπανία όπου πολέμησε με τις δημοκρατικές δυνάμεις κατά των Φρανκιστών. Στην συνέχεια τον βρίσκουμε στο Παρίσι να γίνεται μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας όπου μετά την είσοδο των Γερμανών αναπτύσσει αντιστασιακή δράση.

Το 1942 γυρίζει στην Πολωνία και γίνεται επικεφαλής κομμουνιστικής ανταρτικής ομάδας στην λαϊκή φρουρά του Λούμπλιν.

     Από τον Νοέμβριο του 1942 ως τον Φεβρουάριο του 1943 μαζί με την ομάδα του σκότωνε διωκόμενους από τις ναζιστικές δυνάμεις που έψαχναν κάπου να κρυφτούν. Σκότωσε άνω των 100 Εβραίων, κυρίως γυναίκες και παιδιά καθώς και πολλούς Πολωνούς. Οι φόνοι είχαν σαν σκοπό την ληστεία.

Η δράση του αυτή έγινε γνωστή ως «οι σφαγές στο Λουντμιγούφτσε.

     Το 1950 συνελήφθη και μετά από 4 χρόνια τελικά καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη. Σύντομα όμως του προτείνεται η αλλαγή της ποινής του σε 15ετή φυλάκιση σαν αντάλλαγμα για να καταθέσει σαν μάρτυς κατά του δικαζόμενου Γκομούλκα. Τελικά ούτε αυτό ίσχυσε και το 1956 ήταν πάλι ελεύθερος και όχι μόνο, προάγεται σε τμηματάρχη στρατιωτικής αντικατασκοπίας. Στην συνέχεια γίνεται Υφυπουργός Αμύνης (1965-71) και στρατηγός το 1968. Τον Δεκέμβριο του 1970 διατάζει επιτοπίως την επίθεση μονάδας του πολωνικού στρατού κατά άοπλων εργατών που διαδηλώνουν με συνέπεια την εξόντωση διαδηλωτών. Το θέμα δημιουργεί αντιδράσεις, αποσύρεται από την θέση του ως υφυπουργός και του συνιστούν… διπλωματική καριέρα! Αποστέλλεται ως πρέσβης της Πολωνίας στο Αλγέρι όπου μετά από λίγους μήνες πεθαίνει κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Στην διάρκεια της καριέρας του συνολικά του απονεμήθηκαν 38 παράσημα.

Ο μεγαλοπρεπής τάφος του βρίσκεται στο στρατιωτικό κοιμητήριο της Βαρσοβίας.

     Το γραμματόσημο που κυκλοφόρησε προς τιμή του είναι σήμερα σπάνιο και κοστίζει αρκετά.

Δημήτρης Περδίκης