Χορεύοντας HORON Ποντιακόν

Το 1975 η Τουρκία κυκλοφόρησε μία σειρά 5 γραμματοσήμων με θέμα «λαϊκούς χορούς». Επικεντρώνω το παρόν ειδικά στο γραμματόσημο των 100k. Στο γραμματόσημο εικονίζονται χωρίς καμία αμφιβολία Πόντιοι με τοπικές ενδυμασίες να χορεύουν. Το γραμματόσημο αναγράφει το όνομα του χορού. HORON χορεύουν οι χορευτές. Σίγουρα ιδέα δεν θα είχε ο Τούρκος σχεδιαστής του γραμματοσήμου τι σημαίνει HORON. 

Αιώνες πολλούς, από την αρχαιότητα ζούσε ο ποντιακός ελληνισμός στον τόπο του. Ίσως από την εποχή της αργοναυτικής εκστρατείας. Άκμασε διέπρεψε στα παράλια της Μαύρης θάλασσας και στην ενδοχώρα. 

Τραπεζούντα, Κερασούντα, Σαμψούντα, Σινώπη και τόσες άλλες πόλεις ελληνικές. 

Όπου και να ψάξεις κάτι ελληνικό θα ακούσεις. Παναγία Σουμελά, Αυτοκρατορία Τραπεζούντος.

Φροντιστήριον, όρος Μελάς και τόσα άλλα. Κάποια στιγμή φτάσανε και εκεί οι άρπαγες, οι κατακτητές. Τούρκοι κλέψανε την γη που σε κάποιους άλλους ανήκε. Κάνανε σκλάβους τους Ρωμιούς στην ίδια την γη τους.

Βαριά η τούρκικη σκλαβιά όμως στους μαχαλάδες των Ρωμιών συνήθως Τούρκοι δεν πατούσαν. Ο Ελληνισμός βρήκε τρόπους να επιβιώσει, να προκόψει, να μεγαλουργήσει. Το εμπόριο στα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας έφερνε πλούτο, μόρφωση, εκκλησιές. Με την επανάσταση των Νεοτούρκων όμως όλα χειροτέρεψαν. Από το 1914 αρχίζουν οι διωγμοί κατά των Ελλήνων και κατά των Αρμενίων.

Το 1918 η Τουρκία ηττήθηκε. Παραδόθηκε, συνθηκολόγησε στο Μούδρο της Λήμνου. Οι σύμμαχοι νικητές, Άγγλοι, Γάλλοι, Έλληνες, Ιταλοί μπήκανε στην Πόλη. Εκεί έφθασε και ο Μποδόσης Αθανασιάδης, ο γνωστός μας Μποδοσάκης, είχε γίνει πολυεκατομμυριούχος εφοδιάζοντας τους εργάτες της σιδηροδρομικής γραμμής της Ανατολής με αλεύρι. Της σιδηροδρομικής γραμμής που υλοποιούσε το δόγμα του Μπίσμαρκ και ουσιαστικά αποτελούσε και την αιτία του πολέμου. Ο Μποδοσάκης αγόρασε τότε το πολυτελέστατο ξενοδοχείο «Πέρα Παλάς» που έγινε το κέντρο των συμμάχων. Εκεί ερχόταν και ο Μουσταφά Κεμάλ Πασάς, γνωστός μας ως Κεμάλ Ατατούρκ, καθόταν μόνος του στην άκρη και έπινε ήσυχα το ρακί του. Όταν αποβιβάστηκε ο ελληνικός στρατός στην Σμύρνη ο Μποδοσάκης τoν πλησίασε και τον ρώτησε «Στρατηγέ πως τα βλέπεις τώρα τα πράματα;». Ο Ατατούρκ του απάντησε «Δεν μένει τίποτα άλλο παρά να γράψω ιστορία». Ο Μποδοσάκης δεν κατάλαβε αμέσως τι εννοούσε.

Ο Ατατούρκ μπόρεσε να ξεφύγει από την συμμαχική παρακολoύθηση.

Επιβιβάστηκε στο καράβι Μπαντιρμά (Πάνορμος) και στις 19 Μαϊου 1919 έφτασε στην Σαμψούντα, 

Από εκεί προχώρησε προς την ενδοχώρα, στην Ανατολία διοργανώνοντας το κράτος του.

Στην συνέχεια κατέληξε στην Άγκυρα.

Από τις πρώτες διαταγές που έδωσε ήταν της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού και των Αρμενίων. Στίφη Τούρκων ξεχύθηκαν στον Πόντο και σκότωναν, έσφαζαν, κρέμαγαν. Εκατοντάδες χιλιάδες οι Έλληνες που θανατώθηκαν. Εκατοντάδες χιλιάδες και αυτοί που έτρεξαν και έφυγαν, έφτασαν στην Ελλάδα κυνηγημένοι. Όμως πολλές χιλιάδες, άγνωστο πόσοι, μπροστά στο μαχαίρι του Τούρκου φώναξαν Αλλάχ Ουάκμπαρ, τούρκεψαν, αλλαξοπίστησαν για να γλυτώσουν την ζωή τους, την γυναίκα τους και τα παιδιά τους. Όμως πολλοί μέσα τους μείνανε Ρωμιοί, κρυφά λατρεύανε τον Χριστό και στα υπόγεια φτιάχνανε εκκλησίες. Είναι οι «Κρυπτοχριστιανοί του Πόντου» που συνεχίζουν να χορεύουν τον ΧΟΡΟΝ. Κάποιοι άλλοι προσπάθησαν να αποδείξουν πως είναι άξιοι του τουρκικού ελέους και σαν άλλοι γενίτσαροι εμφανίζονται σαν οι πιο Τούρκοι όλων.

Η 19 Μαϊου είναι ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.

Άς ανάψουμε όλοι από ένα κεράκι για όλους αυτούς που σφαγιάστηκαν από τον αιμοβόρο δυνάστη. Ένα φωτάκι ελπίδας πως κάποτε το καλό θα νικήσει το κακό και ο πολιτισμός την βαρβαρότητα.

Δημήτρης Περδίκης