Νήσος Ρουάντ, η αρχαία Άραδος

 

Γράφει ο Δημήτρης Περδίκης

 

Πολύ κοντά στις ακτές της Συρίας, λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα του Λιβάνου, έξω από το λιμάνι της Ταρτούς, από το οποίο απέχει 1,9 μίλι, βρίσκεται το νησάκι που σήμερα ονομάζεται Αρουάντ, στα χρόνια της γαλλικής διοίκησης ονομαζότανε Ρουάντ και στην αρχαιότητα Άραδος. Είναι φανερό πως τα νεότερα ονόματά του οφείλονται σε παραφθορά της αρχαίας του ονομασία.

Το νησί, πράγματι μικροσκοπικό, 800 επί 500 μέτρα. Με ένα μεγάλο κλειστό λιμάνι και κατοικημένο στο σύνολό του, είναι οχυρωμένο με τείχη, ήταν πάντα διαχρονικά, και είναι ακόμα μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Οι κάτοικοι του σήμερα είναι 4400, οι περισσότεροι ψαράδες και όλοι σουνίτες μουσουλμάνοι. Σε ελάχιστη απόσταση, ακριβώς απέναντι στην ασιατική ακτή, νότια του λιμανιού της Ταρτούς βρίσκεται σήμερα η Ρωσική Στρατιωτική Βάση στην Συρία. 

Οι πρώτοι γνωστοί κάτοικοί του ήσαν οι Φοίνικες. Αργότερα το βρίσκουμε βασίλειο με το όνομα Άραδος και πρώτο βασιλέα τον Αράδιο.

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος, κατά την εκστρατεία του το 332 π.Χ. έφτασε στην Συρία, η Άραδος με βασιλέα τον Στράτωνα υποτάχθηκε χωρίς αντίσταση και στην συνέχεια έστειλε το ναυτικό της να βοηθήσει τον Αλέξανδρο στην άλωση της Τύρου.

Μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου περιήλθε στο βασίλειο των Σελευκιδών. Η απέναντι πόλη, η σημερινή Ταρτούς, ονομαζότανε Μάραθος από τους Έλληνες και Αμρίτ από τους ντόπιους Σημίτες. Τότε η Μάραθος ονομάστηκε από τον βασιλιά Αντίοχο Αντιόχεια της Πιερίας, όπως είχε ονομαστεί η περιοχή.

Ακολούθησε η Ρωμαιοκρατία, τότε χάρη στην στρατηγική της θέση έχαιρε προνομίων.

Επί αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Α’ αναφέρεται επισκοπή Αράδου και Ανταράδου. Δηλαδή η εθνική Αντιόχεια λαμβάνει ως χριστιανικό όνομα το Αντάραδος. Η επισκοπή αυτή διατηρήθηκε για αιώνες. Την βρίσκουμε σε πολλές αναφορές σε έγγραφα, με διαφόρους επισκόπους, και για διάφορα ζητήματα.

Κατά τις σταυροφορίες περιέρχεται στους Λατίνους. Η επισκοπή γίνεται καθολική. Η Αντάραδος πλέον εμφανίζεται ως Ταρτούς ή Τορτόσα.

Χρησιμοποιείται από τους Σταυροφόρους ως προγεφύρωμα. Γίνεται με παπική παραχώρηση ιδιοκτησία των Ναϊτών ιπποτών. Είναι το τελευταίο έδαφος των Σταυροφόρων που εγκαταλείπεται κατά την αποχώρηση τους από τους Αγίους Τόπους.

Την 1^η Σεπτεμβρίου 1915, κατά την διάρκεια του 1^ου Παγκοσμίου Πολέμου, το θωρηκτό Ζαν Ντ’ Αρκ φθάνει στο Ρουάντ και το γαλλικό ναυτικό καταλαμβάνει το νησί. Ο κυριότερος λόγος είναι η προστασία των Μαρωνιτών και άλλων χριστιανικών πληθυσμών από τις σφαγές των Τούρκων που έχουν αρχίσει από τον Μαϊο του ιδίου χρόνου. Επίσης το Ρουάντ ήταν ιδανική θέση για την συγκέντρωση στρατιωτικών πληροφοριών. Ακόμα χρησιμοποιείται σαν τόπος συγκέντρωσης εφοδίων και στρατιωτών για την μεταφορά των στην συνέχεια όπου χρειάζεται στη Μέση Ανατολή και κυρίως στην ετοιμαζόμενη επίθεση κατά της Δαμασκού. Στις αρχές του 1916 αρχίζει να λειτουργεί μη στρατιωτικό ταχυδρομείο στο νησί. 

Στην 5 Απριλίου 1916 αρχίζει η κυκλοφορία της πρώτης επισήμανσης 3 γραμματοσήμων με κάθετη επισήμανση ILE ROUAD με σφράγιση με σφραγίδα χειρός με μαύρο μελάνι τριών γραμματοσήμων Γαλλικού Λεβάν 5c. 10c. και 1pi. σε 25c. Δύο ακόμα γραμματόσημα με αξίες 40c. και 2pi. σε 50c. που είχαν ετοιμαστεί δεν τέθηκαν σε κυκλοφορία. Στην έκδοση αυτή αναμείχθηκε με σκοπό την κερδοσκοπία κάποιος Εβραίος έμπορος γραμματοσήμων, ο Φελίξ Κοέν.

Τον Νοέμβριο του 1916 κυκλοφορεί η 2^η επισημασμένη σειρά με εκτύπωση ILE ROUAD σε 13 γραμματόσημα Γαλλικού Λεβάν.

Το 1919 το νησί Ρουάντ υπάχθηκε στην ζώνη κατεχόμενων εχθρικών εδαφών και έτσι σταματάει η χρήση των γραμματοσήμων με επισήμανση ILE ROUAD και τίθενται σε κυκλοφορία γραμματόσημα Γαλλίας με επισήμανση Τ.Ε.Ο.

Territoires ennemis occupés, δηλαδή «Περιοχές Εχθρικές Κατεχόμενες».

Στις 20 Σεπτεμβρίου 1920 το νησί έγινε τμήμα του συντόμου διαρκείας κράτους των Αλαουιτών και τελικά το 1923 ενσωματώθηκε στην Συρία.