Πριν από αρκετό καιρό ο φίλος Ξενοφών
Γιαταγάνας, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, μου διηγήθηκε
πως σε ένα γεύμα είχε δίπλα του τον επίσης πανεπιστημιακό Τούρκο Σ.Α. Κουβεντιάζοντας
τον ρώτησε τι σημαίνει Εργκενεκόν, η μυστική Τουρκική οργάνωση που προετοίμαζε
την επιχείρηση «Βαριοπούλα». Ο Σ.Α. είναι τώρα φυλακισμένος στην Τουρκία μαζί
με χιλιάδες άλλους ως αντιφρονών και τον αναφέρω μόνο με τα αρχικά του με την
σκέψη πως η συνομιλία του αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί σαν επιβαρυντικό στοιχείο.
Του είχε απαντήσει τότε πως «Εργκενεκόν» είναι η κοιτίδα των Τούρκων, κάπου στα
βάθη της Ασίας.
Ένα λεκανοπέδιο γεμάτο κόκκινες μηλιές και με πανύψηλα βουνά
τριγυρισμένο. Εκεί ζούσαν οι Τούρκοι. Όμως ήλθε η ανομβρία, η ξηρασία, η πείνα.
Προσπαθούσαν να βρουν μια έξοδο, όμως τα υψηλά βουνά σχημάτιζαν τείχος μπροστά τους.
Τότε εμφανίστηκε ένας γκρίζος λύκος (boz kurt). Ο λαός από την συμπεριφορά του λύκου κατάλαβε πως έπρεπε να τον
ακολουθήσει. Ο λύκος λοιπόν τους οδήγησε σε ένα άγνωστο πέρασμα που τους έβγαλε
από την Εργκενεκόν.
Αυτή ήταν η αφήγηση του Σ.Α. Το θέμα ήταν
ενδιαφέρον για μένα και σκέφτηκα πως κάποια στιγμή θα μπορούσα να ασχοληθώ
περισσότερο.
Η ιστορία αυτή είχε πολλές ομοιότητες
με την εκδίωξη των πρωτόπλαστων από τον Παράδεισο. Ακόμα ο γκρίζος λύκος είναι
κυρίαρχη μορφή σε πολλούς τουρκικούς μύθους.
Οι Τούρκοι μετά την έξοδο από την κοιτίδα τους
γύριζαν νομάδες όπου μπορούσαν να επιβιώσουν. Δέχονταν επιδρομές από άλλα φύλλα,
αλλού έφευγαν διωγμένοι και αλλού υπηρετούσαν ισχυρούς τοπικούς άρχοντες.
Σε μια από τις επιδρομές σε
έναν τουρκικό οικισμό επέζησε τραυματισμένο μόνο ένα μικρό αγόρι. Εμφανίστηκε τότε
μία λύκαινα που το περιέθαλψε και το έθρεψε. Το αγόρι αργότερα συνευρέθηκε με λύκαινες
που γέννησαν τους δέκα γιούς του, δέκα λυκάνθρωπους. Ένας από αυτούς, ο Ασίνα έγινε
ο αρχηγός του Κλαν, ανίκητος και υπεράνθρωπος χάρη στην μεικτή καταγωγή του.
Ο Κεμάλ Ατατούρκ, πολλούς αιώνες αργότερα
παρουσιάστηκε στον λαό του σαν απόγονος του Ασίνα, ανίκητος και υπεράνθρωπος,
με έναν λύκο δίπλα του.
Στα βάθη της Ασίας, στα σύνορα της Σιβηρίας
με την Μογγολία υπάρχει μία χώρα, λέγεται Τούβα (και Τάνου Τούβα). Είναι αυτόνομη
δημοκρατία στα πλαίσια της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Παλαιότερα από το 1921 ως το
1944 ήταν ανεξάρτητο κράτος. Επί Στάλιν ενσωματώθηκε στην Σοβιετική Ένωση και έγινε
Αυτόνομη Σοβιετική Δημοκρατία. Έχει έκταση 170.500 τ.χ. και πληθυσμό 305.000
κατοίκους. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι και σήμερα Τουβανοί και μιλάνε
τουβανικά τα οποία είναι καθαρά τουρκικά. Πολλοί κάτοικοι πιστεύουν ακόμα στην
παλαιά σαμανική θρησκεία και λατρεύουν, όπως πριν από 15 αιώνες τον θεό Τενγκρί, άρχοντα του Γαλάζιου Ουρανού.
Οι υπόλοιποι κάτοικοι, άλλοι
έχουν γίνει βουδιστές και άλλοι ορθόδοξοι χριστιανοί, από τους Ρώσους. Πρωτεύουσα
της Τούβας είναι το Κιζίλ (σημαίνει κόκκινο) στις όχθες του ποταμού Γενισέ
(Yenisey) και βρίσκεται 680 χμ δυτικά του Ιρκούτσκ.
Στα βορειοδυτικά του Κιζίλ, σε απόσταση 75 χμ, βρίσκουμε
μία μικρή πόλη το Τουράν, σε ένα λεκανοπέδιο περιτριγυρισμένο από πανύψηλα βουνά
τα οποία προεκτείνονται και αγκαλιάζουν όλη την χώρα. Το πρώτο συνθετικό Του (Tou) ίσως είναι το πρώτο όνομα της φυλής. Το βρίσκουμε
αργότερα σε Του-Κιγ που πολύ αργότερα θα γίνει Turkiye (Τουρκία) και σε μερικά ακόμα σύνθετα με πρώτη συλλαβή
το Του για να φτάσουμε στο όνομα της χώρας, στο Του-Βα.
Είναι αλήθεια εκπληκτικό που μετά από περίπου
15 αιώνες από την παρουσία τους στην ιστορία και παρά τις πάμπολλες υποδουλώσεις
τους από άλλους λαούς κράτησαν αναλλοίωτη την γλώσσα και την θρησκεία τους. Ακόμα
και σήμερα ο τρόπος ζωής τους είναι σε σημαντικό βαθμό νομαδικός, όπως και των
προγόνων τους, από τους οποίους κάποιοι πιεζόμενοι από εισβολείς αποφάσισαν να
περιπλανηθούν μακρύτερα. Τελικά αυτοί οι περιπλανώμενοι νομάδες έγιναν με την
σειρά τους εισβολείς, αρπάζοντας την γη των Ρωμιών, για νέα πατρίδα τους. Κάνοντας
τους Ρωμιούς σκλάβους και υπηρέτες τους.
Δημήτρης Περδίκης
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου