Είμαστε στο 1806, ο Ναπολέων Βοναπάρτης
νικάει κατά κράτος τους στρατούς τριών αυτοκρατοριών, της Πρωσίας, της
Αυστρουγγαρίας και της Ρωσίας. Κυνηγώντας τον ρωσικό στρατό που υποχωρεί,
φθάνει στην Βαρσοβία. Η Πολωνία ήταν ήδη διαμελισμένη στα τρία με από ένα
κομμάτι της να το κατέχουν οι τρεις ηττημένες από τον Ναπολέοντα αυτοκρατορίες.
Έτσι χιλιάδες Πολωνοί ξεχύνονται στους δρόμους και υποδέχονται τον μεγάλο
Κορσικανό σαν ήρωα και ελευθερωτή.
Στο ανάκτορο του κόμητα Ποτόσκι δίνεται μεγάλος χορός προς τιμή του Ναπολέοντα
με όλη την πολωνική αριστοκρατία παρούσα. Ο Βοναπάρτης εντυπωσιάζεται από την
ομορφιά της 18χρονης κόμισσας Μαρίας Βαλέβσκα.
και την
φλερτάρει επίμονα, μπροστά στα μάτια του γέροντα συζύγου της κόμητα Αθανασίου
Βαλέβσκι, ο οποίος είχε τα τετραπλάσια χρόνια από την νεαρή σύζυγό του. Οι
Πολωνοί, αξιωματούχοι και ευγενείς πιάνουν τον κόμη και του ζητούν για την
σωτηρία της πατρίδας να συναινέσει σε αυτό που βλέπει μπροστά του να
εξελίσσεται.
Κάποια άλλα στοιχεία όμως
δείχνουν μία άλλη εικόνα του ρομάντσου της νεαρής κόμισσας και του μεγάλου
αυτοκράτορα.
Η Μαρία γεννήθηκε το 1789, κόρη ενός ευγενούς, του κόμητα Ματέους Γουατσίνσκι. Όμως ένα χρόνο πριν από την συνάντηση στην Βαρσοβία η νεαρή πανέμορφη Μαρία είχε συναντήσει τον Ναπολέοντα σε ένα ταξίδι της, εκεί άρχισε το ειδύλλιο. Όταν όμως γύρισε διαπιστώθηκε η εγκυμοσύνη, κάτι σκανδαλώδες για την εποχή εκείνη. Τότε ήταν όταν ο ηλικιωμένος κόμης Βαλέβσκι ζήτησε να την παντρευτεί και να θεωρηθεί το παιδί (του Ναπολέοντα;) που θα γεννηθεί δικό του.
Έτσι και έγινε η Μαρία έγινε κόμισσα Βαλέβσκα.
Όταν λοιπόν ο Ναπολέων την συνάντησε στον χορό εξεπλάγη και χάρηκε που την
ξαναείδε και πλέον δεν ήθελε να την αφήσει να φύγει από κοντά του.
Πράγματι, η νεαρή κόμισσα Βαλέβσκα γίνεται αχώριστο κομμάτι της ζωής του
Ναπολέοντα. Τον ακολουθεί παντού, σε πεδία μαχών, στην Βιέννη, στο Παρίσι.
Καρπός του έρωτά τους, ένας (ακόμα;) γιος τον οποίο ο απατημένος κόμης Βαλέβσκι
αποδέχεται και αυτό ως δικό του παιδί.
Γεννιέται όμως και κάτι άλλο, το Μεγάλο Δουκάτο της Πολωνίας, που όμως θα
επιβιώσει μόλις οκτώ χρόνια. Με την ήττα του Ναπολέοντα και το συνέδριο της
Βιέννης που ακολούθησε το 1815, η Πολωνία και πάλι διαμελίζεται ανάμεσα στις
τρεις αυτοκρατορίες που και προηγουμένως την κατείχαν.
Η Μαρία Βαλέβσκα, παρατημένη από τον Βοναπάρτη ήδη από το 1812, πέθανε το 1817,
σε ηλικία 28 ετών στο Παρίσι από νεφρική νόσο και ετάφη στην ιδιαίτερη πατρίδα
της. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης έφυγε από την ζωή το 1821 εξόριστος στο νησί της
Αγίας Ελένης, στον νότιο Ατλαντικό.
Δημήτρης Περδίκης
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου